Bioelektroniczny nos

Bioelektroniczny nos

Naukowcom udało się stworzyć bioelektroniczny sensor składający się z oryginalnych receptorów zapachu, zamkniętych wewnątrz mikrokapsułek wykonanych z błony biologicznej. Całość przyłączona chemicznie do złotej elektrody funkcjonuje jako doskonały detektor zapachów.

Naukowcy z francuskiego instytutu badawczego INRA do konstrukcji elektronicznego nosa wykorzystali osiągnięcia współczesnej biotechnologii oraz nanotechnologii. Dotychczas elektroniczne nosy, czyli miniaturowe urządzenia służące do detekcji śladowych ilości lotnych związków chemicznych, opracowywane były w oparciu o przewodzące prąd elektryczny związki chemiczne (np. organiczne polimery, czy nanorurki węglowe).

Bioelektroniczny sensor jako element detekcyjny wykorzystuje specjalne receptory zapachu pochodzące z komórek nabłonka jamy nosowej.

Naukowcy wyizolowali geny ze zwierzęcych komórek zawierających receptory zapachu i z wykorzystaniem drożdży piekarskich, jako bioreaktorów, wyprodukowali duże ilości białek składających się na receptory zapachu.

Przed opuszczeniem drożdżowych bioreaktorów, receptory zapachu zamknięte zostały w mikrokapsułki z błony biologicznej, by zabezpieczyć cały układ przed szkodliwymi warunkami środowiska.

Ostatnim etapem konstrukcji bioelektronicznego nosa było połączenie chemiczne nanosomów ze złotą elektrodą, która umożliwia pomiar zmian (w postaci sygnału elektrycznego), jakie zachodzą wewnątrz nanosomu pod wpływem obecności lotnych substancji reagujących z receptorem zapachu.

Jak twierdzą naukowcy, bioelektroniczne nosy, dzięki możliwości wykrywania różnego rodzaju lotnych substancji, mogą służyć w przyszłości jako czujniki, które zdolne będą do oceny stanu zdrowia pacjenta.

Innym zastosowaniem bioelektronicznych hybryd jest wykrywanie śladowych ilości narkotyków, materiałów wybuchowych czy innych niebezpiecznych substancji.

(lz)