Nowe filtry oczyszczą warszawską wodę

Na Ochocie powstanie stacja uzdatniania wody. Dzięki temu ze stołecznych kranów popłynie czysta woda. Nie będzie już śmierdziała chlorem, poprawią się też jej walory smakowe. Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji zamierza wybudować nową stację uzdatniania wody. Powstanie w ciągu dwóch lat na teranie Filtrów.

Dzięki tej inwestycji zostanie uzyskana wysoka jakość wody - przekonuje Bartosz Milczarczyk, rzecznik MPWiK. - Woda będzie nie tylko filtrowana węglem aktywnym, ale też ozonowana. Dwutlenek chloru, używany do dezynfekcji wody, nie zniknie, ale jego dawka się zmniejszy.
Nowa stacja powstanie na miejscu rozebranych właśnie budynków, tzw. filtrów powolnych, które stały u zbiegu ulic Filtrowej i Raszyńskiej. - Urządzenia te były nieużywane i nie przedstawiały żadnej wartości zabytkowej - wyjaśnia Milczarczyk.

Architektura nowego obiektu nawiąże do zabytkowego i unikalnego charakteru zespołu filtrów Lindleya. Fasada budynku zostanie pokryta cegłą klinkierową, stylizowane na XIX-wieczną zabudowę będą wszystkie elementy wykończenia. Budynek o powierzchni ponad 12 tys. mkw. będzie pokryje zieleń: w części przyziemnej krzewy oraz pnącza, a na dachu - trawa.

Projekt obiektu jest już gotowy, a MPWiK wystąpiło do ratusza o pozwolenie na budowę. Wraz z początkiem września powinny rozpocząć się prace budowlane - zapowiada Milczarczyk.
Inwestycja ma być skończona w 2010 r. Jej wykonawcą będzie konsorcjum spółek: Mostostalu Warszawa, Seen Technologie oraz Energotechniki. Koszt inwestycji to blisko 60 mln euro. W części sfinansuje ją Unia Europejska.

Warszawskie filtry, zlokalizowane na Ochocie między ulicami Koszykową, Filtrową, Nowowiejską i Raszyńską, wybudowano w latach 1883-1886. Należą do systemu wodociągów warszawskich, zaprojektowanych i zbudowanych przez brytyjskiego inżyniera Williama Lindleya. Ich budowę zlecił Sokrates Starynkiewicz, generał rosyjski, namiestnik pełniący wówczas obowiązki prezydenta Warszawy.

Podczas budowy filtrów wykorzystano najnowocześniejsze z ówczesnych rozwiązań technicznych. Wodociąg błyskawicznie się rozrastał i pod koniec XIX w. wodę miało już ponad 90 proc. mieszkań lewobrzeżnej Warszawy. Zaprojektowany przez Lindleya system okazał się tak doskonały, że pierwsze zabiegi renowacyjne poczyniono tu dopiero w 1995 roku. Przy okazji jest jednym z najpiękniejszych i najlepiej utrzymanych zabytków architektury przemysłowej w Warszawie i unikatem w skali światowej. Trwają starania o wpisanie go na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Ochockie filtry zaopatrują w wodę centralne i południowe dzielnice lewobrzeżnej Warszawy. Woda z nich płynie też m.in. do Pruszkowa i Piastowa.

(mm)