Zielona olimpiada, czy potrzeba chwili?

Zielona olimpiada, czy potrzeba chwili?

Igrzyska Olimpijskie w 15 milionowym Pekinie pokazały zderzenie chińskiej wizji przyszłości energetyki oraz ochrony środowiska ze smutną rzeczywistością dnia dzisiejszego. Z jednej strony to ogromny rozmach najnowocześniejszych technologii, a z drugiej zupełnie zdegradowane środowisko i smog przesłaniający niebo nad Pekinem.

Pekińscy oficjele zapewniali, że ta Olimpiada będzie ‘Zieloną Olimpiadą’, a cała infrastruktura w mieście będzie przyjazna środowisku. Zamierzenia zostały spełnione, jednak to w jakim stopniu wpływają one na stan środowiska będzie można ocenić dopiero za kilka lat.

Cały projekt Wioski Olimpijskiej oraz wszystkich obiektów sportowych, obejmujący w sumie 2 miliony metrów kwadratowych, miał być wyrażeniem wizji nowych Chin zasilanych ze źródeł odnawialnych i troszczących się o środowisko naturalne.

Przeszło 25 procent całej energii zużytej przez obiekty olimpijskie pochodziło ze źródeł odnawialnych. W tym 20 procent z energii wiatrowej, a 8 milionów kilowatogodzin z energii słonecznej.

Suntech Power z Wuxi zainstalowało w ‘Ptasim Gnieździe’ 130 kilowatowy system ogniw słonecznych. Dodatkowo, Canadian Solar zainstalowało na słupach latarni wzdłuż Bulwaru Olimpijskiego, 66 kilowatowy system fotowoltaiki zintegrowanej z budynkiem (BIPV).

Dodatkowo, miasteczko olimpijskie zasilane było pierwszą farmą wiatrową składająca się z 43 turbin po 1,5 megawata każda.

W Wiosce Olimpijskiej zainstalowano system ogrzewania wody energia słoneczną. Dostarczył on gorącą wodę dla 12 tysięcy zawodników, trenerów oraz obsługi.

80 do 90 procent latarni ulicznych w okolicach miasteczka olimpijskiego zasilanych było energia słoneczną. Zastosowano również nowatorski system ‘SolarWall hybrid PV/thermal system’, który produkował zarówno energię elektryczną, jak i ciepło.

‘Wodna Kostka’ została zaprojektowana tak, by dach oraz zewnętrzna powłoka budynku były w stanie zgromadzić i przetworzyć 140 tysięcy ton deszczówki, wody pitnej i basenowej rocznie. Zastosowane zaawansowane technologie, jak wysoce efektywna termalna powłoka polimerowa, pozwoliły zredukować zużycie energii w budynku o przeszło 50 procent.

Po Wiosce Olimpijskiej poruszało się 500 pojazdów napędzanych alternatywnymi źródłami energii, a kibice poruszający się pomiędzy arenami mogli skorzystać z tysiąca autobusów napędzanych biodieselem. Wśród pojazdów znalazło się 20 napędzanych wodorowymi ogniwami paliwowymi, 55 elektrycznych i 25 hybrydowych.

W Qingdao, w Olimpijskim Centrum Żeglarstwa zastosowano technologie solarne, które w lecie zapewniają klimatyzację, jesienią i zimą ogrzewanie, przez cały rok, gorąca wodę. System ten pozwoli zaoszczędzić 900 tysięcy kilowatogodzin energii rocznie, dzięki czemu koszt inwestycji (1,6 miliona dolarów) zwróci się już po 15 latach.

Podczas Igrzysk, Pekin pokazał dwie twarze; jednej strony twarz miasta pożerającego ogromne ilości energii, wykorzystującego i dewastującego środowisko naturalne, a drugiej twarz ultra nowoczesnego miasta, które wydaje miliony dolarów na inwestycje w najnowocześniejsze technologie pozwalające oszczędzać energię i środowisko.

(lk)