Nanocząstki ze szkła Pyrex

Nanocząstki ze szkła Pyrex

Szwajcarscy naukowcy z Ecole Polytechnique Federale de Lausanne (EPFL) opracowali nową metodę otrzymywania nanocząstek o strukturze szkła Pyrex (odmiana szkła borokrzemowego). Nanocząstki te stosowane w systemach mikrokanalikowych są odporniejsze na zmiany temperatury od materiałów polimerowych czy szkła krzemowego. Ich rozpowszechnienie pozwoliłoby na poszerzenie listy zastosowań nanocząstek o biomedycynę, aparaturę optyczną oraz elektryczną.

Dzięki bardzo rozwiniętej powierzchni (wysoki stosunek powierzchnia / objętość) nanocząstki stanowią potencjalne “środki transportu” dla przeciwciał, leków oraz substancji chemicznych stosowanych w diagnostyce medycznej, kontrolowanym uwalnianiu leków oraz w katalizie. Niestety ilość aplikacji nanocząstek jest ograniczona, ponieważ rozpadają się one i ulegają zlepieniu pod wpływem podwyższonej temperatury, niektórych substancji chemicznych czy nawet wody dejonizowanej. Stosując szkło borokrzemowe (powszechnie znane jako „Pyrex”) zamiast zwykłego szkła czy polimerów można wydłużyć trwałość nanocząstek, niestety dotychczas ograniczeniem była niedoskonała technologia produkcji. Problemy powodowała niestabilność tlenku boru, używanego jako materiału wyjściowego.

We wrześniowym numerze czasopisma Nature Nanotechnology grupa naukowców z EPFL pod przewodnictwem prof. Martina Gijsa opublikowała artykuł na temat nowej procedury otrzymywania i analizy nanocząstek ze szkła borokrzemowego. Takie nanocząstki mogą zostać zastosowane w:
• produkcji materiałów biomedycznych,
• urządzeń z dziedziny fotoniki pracujących w paśmie energetycznym wzbronionym („bandgap”), charakteryzujące się wysokim kontrastem optycznym,
• czynników kontrastowych dla mikroskopii ultradźwiękowej,
• membran filtracyjnych.